بررسی عفونت زخم های جراحی کلاس i (تمیز) در بیمارستان های شهرکرد و بروجن، ۷۹-۱۳۷۸

از نظر تاریخی زخم های جراحی به زخم های تمیز، تمیز-آلوده و آلوده تقسیم بندی می شوند. عفونت زخم های جراحی دومین نوع عفونت های شایع اکتسابی بیمارستانی هستند که حداقل 17% این موارد را شامل می گردند. میزان عفونت در صورت تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی برای زخم های تمیز، تمیز-آلوده و آلوده بترتیب در حدود 0.8، 1.3 و 10.2 در هر یکصد بیمار گزارش گردیده است. برای ارزیابی وضعیت عفونت های بیمارستانی و نیز تخمین میزان عفونت زخم های جراحی توصیه شده است که زخم های تمیز مورد پایش قرار گیرند. لذا با در نظر گرفتن این حقیقت، بررسی حاضر با هدف تعیین میزان شیوع عفونت های زخم های تمیز، جداسازی و شناسایی گونه های شایع باکتریایی و بررسی الگوی حساسیت عوامل عفونت زا به آنتی بیوتیک ها انجام شد. همچنین رابطه عفونت با عواملی همچون سن، نوع عمل و طول مدت جراحی مورد بررسی قرار گرفت. 845 زخم جراحی تمیز یا کلاس i در طی 9 ماه از بهمن 1378 تا آبان ماه 1379 مورد برسی قرار گرفتند. میزان بروز عفونت برای زخم های جراحی تمیز 4.9% بدست آمد. از سوی دیگر، میزان عفونت در اعمال جراحی که بیش از نیم ساعت بطول انجامیده بود بیشتر از اعمال انجام شده در مدت زمان کوتاه تر بود. استافیلوکوک اپیدرمیدیس با 73% شایع ترین عامل ایجاد کننده عفونت و پس از آن استافیلوکوک آرئوس با 17% و سپس انتروباکتر ائروژینوزا با 4.9% رتبه های بعدی را حائز گردیدند. سویه های استافیلوکوک اپیدرمیدیس و استافیلوکوک آرئوس جدا شده همگی به پنی سیلین و آمپی سیلین مقاوم بودند. باتوجه به شیوع بالای عفونت زخم های تمیز که حاکی از جدی بودن عفونت های بیمارستانی دربیمارستان های مورد مطالعه می باشد نیاز به استقرار یک برنامه سازمان یافته و موثر کنترل عفونت احساس می شود که به نوبه خود می تواند متشکل از یک سیستم فعال پایش عفونت در بیمارستان ها و اقدامات کنترلی شدید برای حذف خطرات شناخته شده باشد.